Terug Interview met de Krant van West-Vlaanderen Paragnost Philip Desimpel donderdag 23 oktober te zien in VTM-programma met paranormaal begaafden „Het Zesde Zintuig heeft mijn grenzen verlegd” Izegem, Donderdag 23 oktober kon je Philip Desimpel aan het werk zien in Het Zesde Zintuig op VTM. Het programma gaat op zoek naar de beste paranormaal begaafde of paragnost van Vlaanderen, maar daar is het Philip niet om te doen. „Ik neem deel om de Vlaming te bewijzen dat wij ook maar gewone mensen zijn”, stelt hij. „We worden al te vaak vreemd bekeken.” De woning van Philip Desimpel in de Slabbaardstraat-Zuid straalt een rustgevende gloed uit. Diep in zijn tuin staat het ‘atelier’ van zijn werkplaats, een bovenmaats tuinhuis waar Philip zijn klanten ontvangt. Zijn gave omschrijft hij zelf als puur intuïtief. „Ik vind het zelf ook vreemd, maar ik voel op een zekere manier zaken aan bij mensen”, begint hij. „Het is moeilijk te omschrijven. Ik krijg als het ware signalen door via het universum. Vanwaar die komen, weet ik ook niet.” Zijn werktuigen zijn de pendel en een pak kaarten. „Die beschouw ik als verlengstukken van mijn gave. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen het in zich heeft om zijn zesde zintuig te gebruiken, maar bij mij is het gewoon beter ontwikkeld. Weet je, soms voel ik me als een radar die signalen doorgeseind krijgt. Het is dan aan mij om die netjes te ordenen en te vertalen.” Philip steekt het niet onder stoelen of banken dat zijn gave wel eens het resultaat zou kunnen zijn van zijn diepgewortelde katholiek geloof. „Ik ben héél gelovig”, benadrukt hij. „Dat betekent niet dat ik elke week of dag naar de kerk trek, maar ik verdiep me in zowel het katholicisme als het boeddhisme. Ik lees boeken en bestudeer de godsdiensten, maar maak ook veel tijd vrij voor gebed en meditatie. Het kan haast niet anders dat mijn gave en mijn geloof onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Mijn geloof maakt me sterker. Of die signalen dan van God afkomstig zijn ? Met zoveel woorden zal je me dat niet horen zeggen, maar ik ben er wel zeker van dat er een hoger iets is, ja.” Net als iedere paragnost heeft Philip ook een persoonlijke bron van inspiratie. „In de Crypte van Dadizele kom ik volledig tot rust”, gaat hij verder. „Daar trek ik regelmatig naar toe om te mediteren en op krachten te komen. Die plek geeft me echt energie. De Crypte is al 15 jaar mijn toevluchtsoord. Parapsycholoog Als kleine jongen ontdekte Philip al dat hij ‘vreemde’ signalen opving. „Dan sta je er nog niet echt bij stil, maar naarmate ik ouder werd, raakte ik ook meer bewust van mijn capaciteiten. In mijn jonge jaren voelde ik al bepaalde gebeurtenissen aan, die later werkelijkheid werden. Mijn voorspellingen kwamen toen al uit. Op den duur begin je jezelf wel vragen te stellen en ging ik op zoek naar antwoorden. Toen ik in een ziekenhuisgang wandelde, vóelde ik gewoon aan hoe ziek de mensen waren en hoelang ze nog te leven hadden.” Hoewel het medium in Philip al sinds kindsbeen aanwezig is, duurde het tot zijn 27ste vooraleer hij zijn gave volledig benutte. „Ik was er steeds meer mee bezig en voelde de behoefte om er iets meer mee te doen. Ik liet mijn job in de immobiliënsector achter me en spitste me volledig toe op mijn nieuwe leven als paragnost (zie kader, red.).” Philip gaat er prat op om zijn gave bijna uitsluitend ten dienste te stellen van anderen. „Ik noem mezelf vaak een parapsycholoog”, aldus Philip. „Het is mijn doel om mensen te helpen en ik zal enkel bij ingrijpende of belangrijke beslissingen mijn gave voor mezelf gebruiken. Bijvoorbeeld bij drastische professionele beslissingen of wanneer we een reis moeten boeken, leg ik de verschillende opties voor. Dankzij mijn gave maak ik een weloverwogen keuze en raar maar waar, die blijkt nadien ook altijd de beste”, lacht hij. Jan Modaal Philip beweert stellig dat hij zijn gave enkel binnen de muren van zijn werkplek gebruikt. „En wanneer ik ‘in functie’ op verplaatsing ga”, zegt hij. „Maar het is niet zo dat ik op elk moment van de dag de mensen rondom mij screen, daar zou een mens gek van worden. Wanneer mijn vriendin en ik bijvoorbeeld op restaurant gaan, schakel ik de knop gewoon uit en ben ik een heel gewoon mens. Dan ben ik de modale Philip”, knipoogt hij. „Ook tijdens dit interview heb ik nog geen signalen opgevangen, gewoon omdat ik dat nu niet wíl. Volgens mij moet een medium twee gaven hebben : de gave om te voorspellen en de gave om zijn talent niet te gebruiken. Anders ga je er emotioneel aan onderdoor.” Het Zesde Zintuig is volgend Philip de unieke kans om de wereld te tonen dat „wij geen rare wezens zijn”, stipt hij aan. „Jan Modaal bekijkt ons nog al te vaak als freaks en denkt dat we een apart leven leiden, maar niks is minder waar. Ik word nog al te vaak met allerlei vragen overstelpt wanneer de mensen ontdekken dat ik paragnost ben. Maar voor mij is het gewoon een beroep als een ander, enkel de buitenwereld ziet dat niet altijd zo.” „Het programma is razend populair en dat bewijst dat de taboesfeer rond onze sector stilaan doorbroken wordt. Het Zesde Zintuig was wel een enorme uitdaging voor me. Ik heb er opdrachten gedaan die ik anders nooit zou gekregen hebben. Dankzij het programma heb ik mijn grenzen verlegd.” Geen ‘zeveraars’ „Het Zesde Zintuig heeft me ook als mens verrijkt. Wij paragnosten hebben niet zoiets als een overkoepelende vakbond en het programma was een unieke kans om met collega-paranormaal begaafden ervaringen uit te wisselen. De kandidaten voelden elkaar perfect aan, ik heb er zielsverwanten gevonden. We zaten er op dezelfde golflengte.” Aan winnen, denkt Philip voorlopig nog niet. „Daar is het me helemaal niet om te doen. Ik wil Vlaanderen tonen dat een paragnost geen zeveraar is, die maar op los kletst. Trouwens, er is geen geldprijs aan de wedstrijd verbonden. De uiteindelijke winnaar moet het stellen met de eer en dat is voor ons al meer dan voldoende”, besluit Philip. (Philippe Verhaest)# Paragnost Philip Desimpel neemt deel aan Het Zesde Zintuig : „Het gaat me niet om de overwinning, ik wil Vlaanderen tonen dat een paranormaal begaafde ook maar een mens is.” (Foto Frank) „Het Zesde Zintuig heeft me zielsverwanten opgeleverd” „Mijn gave en mijn geloof zijn met elkaar verbonden” Zelfstandig paragnost izegemSinds 1990 werkt Philip Desimpel als zelfstandig paragnost. De beste beslissing uit zijn leven, volgens hem. Toen Philip 18 jaar geleden als zelfstandig paragnost aan de slag ging, oefende hij zijn gave al een tijdje in bijberoep uit. „Ik heb eerste enkele jaren in de immobiliënsector gewerkt, maar dat viel niet meer te combineren”, stelt hij. „Ik heb dan maar mijn hart gevolgd.” Nu klopt hij werkdagen van tien uur en op zaterdagvoormiddag ontvangt hij ook klanten. „Ik kijk niet op een uurtje meer, als ik maar iemand kan helpen. Ik voorspel via mijn intuïtie en met behulp van een pendel en kaarten de toekomst.” „Ik krijg trouwens mensen van alle slag over de vloer. Van jong tot oud en van arbeiders tot hooggeplaatste kaderleden. En die hebben allemaal problemen. Het werk, relaties, de gezondheid, financiële kopzorgen… alles passeert de revue. Ik probeer de mensen altijd zo goed mogelijk te helpen, maar ze moeten beseffen dat ik ook niet op álles een antwoord weet. Deze week kreeg ik nog een telefoontje van vrouw die vorige week bij me is langs geweest. Ik had toen voorspeld dat er iemand in haar nabije omgeving plots ging sterven en nu bleek haar zus omgekomen te zijn in een verkeersongeluk. Dat is inderdaad zwaar, maar ik kan die emoties van me afzetten. Dat moet ook, anders ga je er aan onderdoor.” Arbeid adelt Philip heeft naar eigen zeggen ook al levens gered. „Ik heb ooit een vrouw aangeraden om naar de dokter te gaan, want ze had borstkanker. Er kon tijdig ingegrepen worden en nu blaakt de dame in kwestie van gezondheid. Ik ben héél trots op mijn werk, maar het is geen gemakkelijke job. Ik kom in tal van situaties terecht en de knop kunnen omdraaien, is echt wel nodig. In al die jaren heb ik al – zonder overdrijven – duizenden klanten over de vloer gekregen en die probeer ik altijd zo goed mogelijk te helpen. Maar ’s avonds kan ik echt bekaf zijn. Vergelijk het met een wegenwerker die een hele dag hard labeur achter de rug heeft. Ik zal dan wel niet fysiek vermoeid zijn, maar psychisch kan ik bekaf zijn. Mijn geest kan volledig uitgeput zijn, maar dat heb ik er voor over. Ik doe het veel te graag…” (PVH)# Terug